Het tweede deel van de belangrijkste politieke kernpunten van de nieuwe organisatie is het invoeren van Jury Nullification. De afgelopen jaren heb ik persoonlijk met heel veel anderen in Nederland en trouwens ook daarbuiten, ervaren, dat de huidige rechtspraak zo ongeveer volledig flauwekul en onzinnig georganiseerd zijn. Vaak zijn de uitspraken al van tevoren bekonkeld, zoals hier te horen is in deze beelden:
Van een vorm van eerlijke of behoorlijke rechtspraak is thans in Nederland naar mijn mening geen sprake. Dit blijkt niet alleen uit mijn zaken, maar ook met vergelijkbare zaken als de moordzaak Manuel Schadwald of de zaak van Marianne Vaatstra, waarbij Jasper Steringa valselijk is veroordeeld in plaats van de daadwerkelijke moordenaar Ali Hassan, die door Joris Demmink en consorten naar Noorwegen is verscheept.
Dit is naar mijn mening alleen te ondervangen met een vorm van (gedeeltelijke) jury rechtspraak. Ik ben ook geen voorstander van volledige jury rechtspraak, want ook dan denk ik, dat er geen rechtsbescherming meer plaats gaat vinden van de rechten van de verdachte, maar ook thans is dit amper het geval. Het idee weegt trouwens twee zijden uit, want op dit moment zijn de rechten van het slachtoffer evenmin gewaarborgd, zoals blijkt uit bijvoorbeeld onderstaande beelden van de vaders (dus min of meer slachtoffers) van de dood van hun zonen, door de “moord” of “doodslag” door politie agenten:
In al mijn zaken, had er aan eerlijke en behoorlijke processen voldaan kunnen worden, als zowel de verdachte en slachtoffers aanwezig zouden zijn. In Duitsland is dit zelfs verplicht en als daar slachtoffers of benadeelden, zoals de juiste juridische term is, afwezig zijn, dan wordt de aanklacht tegen de verdachte automatisch geseponeerd. Zo zat ik een paar weken gevangen in een zelfde cel als een Duitser, die wegens drugsgebruik nogal eens lastig werd en daardoor tien aanklachten jegens zich had lopen. Doordat bij zijn proces er slechts acht personen op kwamen dagen en er twee niet kwamen, werden deze aanklachten automatisch vervallen. Wel werd hij veroordeeld voor de andere acht aanklachten. Weliswaar kent de Duitse rechtspraak wel (gedeeltelijke) jury rechtspraak, maar met drie personen, waarvan twee lekenrechters (Schoffen van het Schoffengerecht) is dit wat mij betreft te weinig. Te meer daar de lekenrechters in Duitsland voor een periode worden aangesteld, volgens mij van twee jaar, met een mogelijke verlening, waardoor het al bijna “professionele” (lees: corrupte) rechters worden zoals in Nederland.
Langere tijd heb ik dan ook lopen nadenken over hoe dit probleem op te lossen. Ik denk dat het Nederlandse systeem op zich niet al teveel gewijzigd hoeft te worden. Een kleine wijziging, die al veel verschil zou kunnen maken en waarvoor ik graag een pleidooi wil houden, is het invoeren van Jury Nullification bij het hoger beroep van de Raadkamer in Nederland. In principe komt een verdachte eerst zes uren in voorarrest in Nederland, maar inmiddels wordt ook daar mee gemarchandeerd door het criminele politie apparaat, zoals blijkt uit twee onrechtmatige arrestaties van mezelf, respectievelijk op 4 mei 2015 (Amsterdam om circa 19 uur) en 14 mei 2015 (Rotterdam om circa 12.30 uur), waarbij ik onrechtmatig langer dan zes uur ben vast gehouden.
Vervolgens is het gebruikelijk dat een verdachte in Nederland nog drie dagen vast kan komen zitten, als een Officier van Justitie dit besluit en de Hulpofficier van Justitie (een politiechef) dit ook mede deelt aan de verdachte en dan wordt de verdachte ook normaal voorgeleidt bij de Rechter -Commissaris van een rechtbank. In het buitenland duurt deze periode meestal maar een dag of 24 uren en ik weet uit ervaring van mijn protestactie in Munster, dat de Duitse politie – in principe – iedereen 24 uur kan “ophouden” in een cel voor onderzoek of ondervraging. De Rechter – Commissaris besluit dan vervolgens wat er moet gebeuren.
Een Rechter – Commissaris gaat trouwens ook blijkbaar over de eventuele inzet van zaken als het instellen van een straf rechterlijk onderzoek met zogenoemde “dwangmiddelen”, waarbij door de Commissie Van Traa (onder leiding van toenmalig PVDA – er Maarten van Traa, die onder verdachte omstandigheden is overleden, hetgeen lijkt op moord nu met de huidige informatie) al is vast gesteld, dat het daar helemaal mis zat en de rechterlijke macht geen of in ieder geval veel te weinig controle hadden op politie en justitie in de IRT – Affaire. Naar mijn idee is dit nu nog steeds het geval en met alle “vooruitgang” in technologische middelen (en mogelijk ook corruptie binnen de overheid en politiek) alleen maar erger geworden, waardoor er vanaf 28 april 2008 bij het overlijden van mijn moeder in Duitsland onrechtmatig dwangmiddelen jegens mij zijn ingezet, hetgeen juridisch gezien niet eens zou kunnen. Dit betekent, dat de impliciete “dwang” van de rechterlijke macht, om verzoeken van politie en justitie maar klakkeloos in te willigen, gigantisch groot is, want anders kan ik dit niet verklaren.
De heren Langedoen en Vondel lijken overigens “geslachtofferd” als “zondebokken” (en patsy’s) in de IRT Affaire, terwijl de daadwerkelijke verantwoordelijken voor deze criminele daden zichzelf weer eens buiten schot hebben weten te houden. Het bewijs daarvan is de (nog steeds) onopgeloste moordzaak Manuel Schadwald, uit hetzelfde jaar als de IRT Affaire in 1994. Het aftreden van Ivo Opstelten en Fred Teeven lijkt dan ook alles met de IRT Affaire, de kwestie #Demmink en de zaak Manuel Schadwald te maken te hebben:
Dit geeft al aan, dat de rechterlijke macht, justitie en politie, als ook trouwens politiek en de Main Stream Media al jaren lang, zo niet decennia in gedeeltelijke tot grote mate disfunctioneren. Dat Fred Teeven zaken niet wil uitleggen, zowel niet in de Tweede Kamer als staatssecretaris, als aan de Nederlandse bevolking via bijvoorbeeld een interview met de onafhankelijke alternatieve pers, zegt wat dit betreft voldoende:
Even later zat Fred Teeven ( VVD / ex – Justitie ) trouwens wel met Marcel Haenen ( NRC ) op een bankje zaken te bekokstoven na het verhoor in de zaak Bart van Well, waar Fred Teeven ook al overduidelijk meineed pleegde en op bepaalde vragen geen antwoord wenste te geven.
Als de rechter – commissaris trouwens besluit tot verlenging van het voorarrest, dan kan dit met 14 dagen in Nederland. Dit moet nog wel redelijk beargumenteerd worden schriftelijk in Nederland. Vervolgens wordt de verdachte voor geleidt aan een raadkamer en dit is mij al menig maal overkomen, in nota bene zaken met valse aanklachten of aanklachten op basis van uitlokking of wel “spijkers op laag water” aanklachten, waarvoor normaal niemand langer dan drie dagen in detentie zit. De raadkamer, op dit moment bestaande uit drie rechters besluit of iemand vrij gelaten kan worden of nog dertig, zestig of negentig dagen extra krijgt. Vaak krijgt in Nederland een persoon direct negentig dagen extra bij een ernstig delict of wordt dan direct vrij gelaten is mijn ervaring.
Hiertegen kan hoger beroep in worden gesteld, maar wel bij het Gerechtshof. Zelf heb ik slechts een keer deze procedure doorlopen, in Den Haag bij de waxinelichthouder – zaak. Daar, bij het Gerechtshof Den Haag werd ik schandalig behandeld en werd de verlenging van mijn voorarrest maar zo besloten. Dit is eigenlijk een soort van ja of nee, dan wel schuldig of onschuldig procedure, dus dit zou wat mij betreft ook goed ingevuld kunnen worden via Jury Nullification. Te meer is dit belangrijk, aangezien er zo alvast een dubbele waarborging, tenminste enig zins, wordt ingebouwd, waardoor de totale macht niet meer bij de overheid, justitie en rechterlijke macht liggen, zoals thans wel het geval is. Mijn ervaring is namelijk ook, dat justitie vaak de zittingsdatum bepaald voor processen en medewerkers van de rechterlijke macht, vaak ook voor justitie werken, waardoor er al nauwelijks sprake is van een “onafhankelijke” rechterlijke macht.
WORDT VERVOLGD WEGENS TIJDGEBREK…
#####################################################
#####################################################